انتقادات بجا و یا نا بجا توقعات بی جا انتظارات بالا

در کارهای خیر و برانسانهای فعال و فداکار انتقاد روا نیست چون ریشه در تقصیر و کوتاهی دیگران دارد

قول و قرارهای ما بستگی به خوش قولی و خوش حسابی دیگران دارد

با تشکر از همه کسانی که در راه خیر قدمهای محکمی برمی دارند و با فدا کردن خودشان و اطرافیان چراغی روشن می کنند طبیعتا مشکلاتی پیش می آید

مثل معروف هست که می گوید سفره ننداخته یک عیب دارد ولی سفره انداخته هزار عیب

پس از انتقادات و گلایه ها ی بجا و یا نابجا نباید ناراحت و دلگیر شد فقط باید از خداوند کمک خواست و همچنین از جوانمردان تا اینکه راهی پیدا شود

مهم نفس کار است که باید خوب باشد وقتی کار خداپسندانه باشد تمام است

وقتی دنبال پیامبران و امامان صحبت و انتقاد بود ما که جای خود داریم

خدا به حضرت موسی فرمود هرچه می خواهی بگو عطا کنم گفت خواست من اینست که مردم دنبالم حرف نزنند خدا فرمود نمی شود مردم دنبال من که خدا هستم صحبت می کنند تو که جای خود داری

ما در صخا با وجود فداکاریهای زیاد انتقاداتی داشتیم که اگر حمایتهای بانفوذان و ثروتمندان درطول این بیست سال بیشتر می شد این انتقادات کمتر بود

اگر بدحسابیها و معوقات نبود این انتقادات هم نبود پس نتیجه می گیریم در کارهای خوب و بر انسانهای فعال و فداکار انتقاد روا نیست چون مشکل از خود مردم است و زمینه این انتقادات ریشه در تقصیر دیگران دارد

وقتی در کاری همچون صخا با همکاری و فداکاری انتقادات ازبین می رود پس تلاش کنیم تا بدحسابی و ضدهمکاری از بین برود تا انسان نیکوکاری همچون تائب درگیر و گرفتار انتقاد نشود زیرا حیف است که فعالان بیهوده و بی گناه تحقیر و تخریب و تضعیف بشوند