داستان درست کردن

چه خوب است در طول زندگی داستانی خوب از خودمان به یادگار بگذاریم 

داستانی که از ما به یادگار می ماند نسلهای بعد از ما مطالعه و بررسی می کنند کاش به فکر حیثیت و آبروی خودمان باشیم 

نباید داستانی که از ما به جا می ماند داستان زورگوئی و شرکت در زورگوئی باشد نباید در ناجوانمردی و ظلم و ستم به ضعیفان از خودمان داستان به یادگار بگذاریم نباید در سستی و جوروجفا از ما داستانی به جا بماند 

داستان ما باید داستان فعالیت و فداکاری باشد که برجا می گذاریم به دوروبرخودمان نگاه کنیم به کسانی که از بین ما رفتند و از آنها عبرت بگیریم بودند کسانی که نان دیگران را بریدند و رفتند کسانی بودند که به زیردستان ستم کردند و رفتند مزد کارگر را خوردند و رفتند سزای خوبی را به بدی دادند و رفتند و داستانشان به جا ماند و دهان به دهان می چرخد 

و اما در این میان بودند کسانی هم که ظلم و زور دیدند اما صبر و شکر جمیل کردند و رفتند و نام نیک از آنها به جا ماند و یک دنیا کینه و نفرتی که وارثان آنها در دلشان دارند داغی که وارثان آنها بردل دارند و خداوند حامی و پشتیبان این داغهاست و تلافی می کند 

داریم کسانی را که سالهاست جوروجفا دیده اند و مظلومانه و غریبانه صبر و شکر می کنند و در راه خداوند از دل و جان مایه می گذارند و سجده برهمه مظلومیت ها و معصومیت ها دارند و شب و روز در آتش فتنه و فساد زورگویان به همراه خانواده و اطرافیانشان می سوزند و می سازند 

که داستانشان دهان به دهان می چرخد 

داستان درست کردن ما باید از جنس خوبش باشد باید از همه زورگویان عالم درس عبرت بگیریم و توبه و جبران کنیم اگر نان کسی را بریده ایم در صدد جبران برآئیم اگر سزای خوبی را به بدی داده ایم جبران کنیم و یا از خداوند بخواهیم که راههای جبران را باز کند 

داستان زندگی ما نباید داستان کسانی باشد که با فداکاران ضدهمکاری داشتند و یا با عدم حمایت و همکاری از نیکوکاران خداوند و فرشتگان را شرمنده و متاسف نموده اند اگر فداکاری اگر عاشق و نیکوکاری زیر سایه خداوند خفت و خواری ببیند خداوند از هیچ کس نخواهد گذشت 

داستان مظلومان و نیکوکاران را که در اوج صداقت و ایمان و فداکاری قرار دارند و برای فرهنگ و ورزش و قرض الحسنه و خیریه همت و تلاش می کنند را به گوش دانشمندان و ثروتمندان و ستاره ها برسانیم تا تقویت و پرنور شوندکه لکه ننگی برپیشانی ما خواهد بود و جواب خداوند را نمی توانیم بدهیم 

داستان حمایت و همکاری از فداکاران از خودمان به جا بگذاریم نه داستان ضدهمکاری و یا عدم حمایت و همکاری (تائب) 

قدرو ارزش فداکاران را بدانیم حتی با یک دانه خرما باید این داستان از ما به یادگار بماند 

اگر خداوند از ما سوال کند درباره فداکاران چکار کرده ایم باید جواب داشته باشیم باید عمل کرده باشیم نه اینکه سرها را بزیر بیندازیم و جوابی نداشته باشیم حواسمان به فداکاران اصلا نبوده است نباید این جوابمان به خداوندی باشد که به ما توانائی داده است و ما را فرمان به یاری دوستانش داده است