به اعتقاد بنده مردم آزاری گناه بسیار بزرگی است که حافظ می فرماید مباش در پی آزارو هرچه خواهی کن که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست
و اما جور و جفا به انسانی فعال و فداکار عارف و عاشق فقط خصلت ابو لهبها و ابو جهلها است
کسانی که به هیچ صراطی مستقیم نیستند و جهل و غرور از سر و رویشان می بارد که لعنت کرده خداوند هستند
تائب گرفتار مغروران شد علیرغم واسطه های بزرگ و باسواد نشد که نشد
علیرغم چندین سال صبر وشکر جمیل باز هم نشد که نشد
کسانی که صداقت و ایمان را حیف و میل می کنند کسانی که فعالیت و فداکاری را ضایع می گردانند
و کسانی هم که فقط نگاه می کنند و حتی حاضر به حمایت نیستند
کسانی که با دوست دشمن می شوند
کسانی که از فرصتهائی که خداوند به آنها داد سوء استفاده کردند و بر علیه فداکاران تلاش کردند
کسانی که با جدال با نیکوکاران با آبروی خود بازی کردند و نزد خداوند شرمنده شدند
کسانی که نزد جوانمردان هیچ گونه ارزشی ندارند و قهر و غضب عاشقان را به جان خریدند
چرا مثل ابولهب رفتار می کنی با اینکه می دانی محمد پیروز است چرا مثل فرعون عمل می کنی با اینکه شنیدی باطل نابود می شود
چرا مثل برادران یوسف شدید با اینکه خواندید آبرویشان بر باد رفت آخر با وجود داستانهای قرآن چرا چرا
وقتی تائب در بین شما هست چرا قدر صداقت و ایمانش را ندانیم تا بیشتر سود و بهره ببریم چرا بعد از مرگ او را بفهمیم بعد از مرگ دیر است
حیف است
حافظ بعد از مرگ طرفداران زیادی پیدا کرد چرا مردم تائب بهترین عاشق حافظ بود و هست
برای یکبار هم که شده عارفان و فداکاران و جوانمردان را زنده زیارت کنیم و این طلسم چندین ساله را بشکنیم
تائب عارف و عاشق است پس اورا زنده دریابید و خیرش را ببینید
تائب همه عاشقان را زنده زیارت کرد و آنها را خشنود ساخت و این طلسم را شکست هرچند اکثر آنها دیگر در بین ما نیستند اما خوشحال رفتند
