اعتمادو امید به خداوند به سبک شیخ تائب ابرسجی

ازخودگذشتی رسیدی وقتی همه علائق را به آب و آتش زدی طبیعتا دل از همه چیز و همه کس کنده می شود و متمرکز خداوند می گردد

و یادمی گیری که درراه لطف و عنایت خداوند صبر و شکر جمیل کنی و کار تو فقط دعا می شود و منتظر حمایت و عنایت پروردگار می شوی حتی اگر سالیان درازی طول بکشد

تو بندگی چوگدایان به شرط مزد مکن       که دوست خود روش بنده پروری داند

عاشق حافظ و قرآن می شوی عاشق فرهنگ و ورزش می شوی و اینها تو را درراه خداوند یاری می کنند

و اینها تو را درجذب و جلب انسانهای باسواد و بافرهنگ و بانفوذ و باقدرت و محبوب و مردمی یاری می کنند و تو فقط مشغول خودسازی هستی و به هیچ چیز دیگری فرصت فکر کردن نداری

مردم هم کم کم متوجه می شوند که باید به تو توجه و عنایت کنند و این مهم است و تو توفیق خدمت به مردم را پیدا می کنی و خداوند راه را برتو هموار می سازد

تائب اینگونه بود و اینگونه شد و اکنون شما صخا را می بینید که چراغ پرنور علم و عرفان شده است

و به مردم روشنی می بخشد و تائب راه خودش را خوب انتخاب کرد و مزد و پاداش بسیارخوبی گرفت

و اکنون که خودش را به همه نشان داده است نوبت بندگان بانفوذ و پرقدرت خداوند است که توان و انرژی خودشان را برای صخا بکار بگیرند و یار و یاور مردان خداوند و امثال تائب باشند

این مقاله ها را تائب اینگونه می نویسد قبل از نوشتن دو سه ساعتی پیاده روی و کوهنوردی می کند و همه جوره خودش را آماده نوشتن می نماید

و از آنجا که قبلا هم حافظ و قرآن و نهج البلاغه و کشکول شیخ بهائی را به نحو احسن مطالعه کرده است مشکلی برای نوشتن ندارد امیدوارم گره از زبانم برداشته شود تا سخنانم را خوب برسانم