حسرت بزرگ برای ما انسانها
بزرگترین حسرتی که در روزهای پیری و سالخوردگی بردلمان می ماند یک حسرت بزرگ است
حسرت حمایت و همکاری با فداکاران و نیکوکاران و دلسوزان حسرت حمایت و همکاری از کارهای بزرگ و خیرخواهانه و انسانهای خیرخواه و جوانمرد
من این حسرت را در بسیاری از سالخوردگان مشاهده کرده ام چون خیلی زود با آنها رفیق و مونس شدم من در سن نوجوانی پی بردم که رفاقت با سالخوردگان منافع بسیار زیادی دارد
و چشم و دل ما را برروی بسیاری از مسائل باز می کنند و توصیه من به اطرافیانم همین بود رفاقت عمیق با سالخوردگان و توجه و عنایت و حمایت از آنها که بسیار سودمند و با ارزش است
چون درسهائی که آنها به انسان می دهند همه حاصل یک عمر تجربه است و بی غرض و بی طرف حرفهایشان را می زنند و نصیحتهایشان را دارند بدون هیچ ترس و واهمه ای
پس برای اینکه حسرت حمایت و همکاری از خوبان در سنین بالا بردلهایمان نماند از همین امروز فداکاران و فعالانی همچون تائب را که قدمهایشان در راه قرض الحسنه حاصل رفاقت با سالخوردگان است
حمایت و یاری نمائیم و اجر بزرگی را نصیب خودمان و خانواده امان و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم نمائیم تا نه تنها حسرتی بردل داشته باشیم بلکه راضی و خشنود گردیم و خداوند را هم از خودمان راضی و خشنود نمائیم و زمینه های خوبی را برای خودمان در زندگی فراهم نمائیم
و در تقویت یک کار بزرگ و خداپسندانه که حاصل یک عمر تلاش شبانه روزی است چون صخا بکوشیم و شریک ثوابهایش باشیم
