وقتی خداوند با توست

زمانیکه خدا را داری نباید غم داشته باشی اگر غم و اندوه داری اگر ظلم و ستم می بینی اگر جور و جفا می بینی اشکال از یاران خداست که غفلتشان زیاد است مقصر جوانمردان هستند که غافل شده اند 

وگرنه انسانهای خوب و عاشق هیچگاه در هیچ کجا نباید رنج و اندوه ببینند اگر می بینند اشکال از یاران خداست 

انسانهای فعال و فداکار نباید مشکل داشته باشند اگر دارند اشکال از دوستان خداست 

کجایند جوانمردان کجایند دوستان واقعی خداوند کجایند نیکوکاران عالم کجایند سعادتمندان کجایند کوه های غیرت 

اگر کسی که مظلوم و محبوب است و دچار بحران است یعنی اینکه در اطرافش رحم و غیرت و خجالت نیست 

اگر یک فعال و فداکار دچار بحران و آشفتگی می شود یعنی اینکه دلهای سنگ فراوان است 

خداوند با انسانهای باغیرت همراه و یار است پس اشکال کار از مردان خداست که وظیفه خودشان را فراموش کرده اند 

اگر از انسان خوب و کار بسیار خوبی گلایه می کنند اشکال از دلهای سنگ است اشکال از بی توجهی ها و بی غیرتی هاست وگرنه انسان خوب و کار خوب هیچ گونه ایرادی نمی تواند داشته باشد 

قدیمها وقتی یک جوانمرد پیدا می شد همچون پروانه به دور شمع وجودش می چرخیدند اما اکنون برعکس شده است 

اگر قدر جوانمردان را نمی دانند اشکال کار از دلهای سیاه و چشمهای شور است 

حواسمان به یاران مهربان نیست اشکال اینجاست و باید جواب خداوند را بدهیم یاران خوبی برای خدا نبودیم چون جوانمردان تک و تنها هستند 

وقتی یک جوانمرد عذاب می کشد اشکال از توست اشکال از ماست تو غافل شدی ما غافل شدیم 

وقتی پشت سر یک نیکوکار غیبت و تهمت است اشکال از توست غافل شدی بیشتر فکر کن 

وقتی از یک عارف و عاشق و دلسوز غیبت می کنند اشکال از فراوانی دلهای سیاه است از سنگی شدن دل و دیده هاست  دیده ها کور شده اند دلها یخ زده اند 

وقتی انسانهابا اعمال و رفتار زیبا تنها می شوند یعنی اینکه ما از بدیها  خوشمان می آید 

وقتی خوبان شکنجه می بینند به این معنا نیست که خدا با آنها نباشد به این معناست که یاران شیطان زیاد شده اند

هوا و هوسها زیاد شده اند پس بیشتر مواظب باشیم بیشتر بیندیشیم  

وقتی از تائب با وجود شاهکارش صخا غیبت بکنند به این معنا نیست که تائب بد است صخا بد است نه به این معنا است که دلها سنگ شده اند چشمها شور شده اند پس چرا تو درک می کنی چون دلت دریاست و چشمانت بیناست  خداوند بر خیر و برکتت بیفزاید 

بر دلهای سیاه و چشمهای شور لعنت                    مرا که دعا بسیار می کنم چشم می زنند